دیـــروز ، همیـــن حوالـــی
زلـــزله ای آمــد…
حـالا همـه حـالـمــ را می پـرسند !!!
بـی خـبـر از اینـ ـکـه ” مــن”
بـه ایـن لـرزیـدنـهـا
سالهـاسـتــ کـه عـادتـــ کـرده امـــ…
بـه لـرزشـهای شـدید شـانه هایـمــــ
و تـرکــــهای عمــیــق قــلــبــمـــ…
امـّـا هنـوز ” خـــوبــم !!!
ایــن روزهـــآ بیشــتر از هــر زمــآنی دوسـتــ دارمــ خــودمــ باشــمــ !!
دیگــر نـه حــرص بدســت آوردنــ را دارمــ و نه هـــراس از دســت دادنــ را ..
هرکـــس مـــرا میـــخواهد
بـخـــآطــر خــودمــ بخواهــد دلــم هـــوای خـــودم را کـــرده اســت ..
هـــــــــــی خودم...! نترس... مـــــــــــــــــــــــــــــــــن اینجام!