غزل تنهایی
غزل تنهایی

غزل تنهایی

خوبم

دیـــروز ، همیـــن حوالـــی


زلـــزله ای آمــد…


حـالا همـه حـالـمــ را می پـرسند !!!


بـی خـبـر از اینـ ـکـه ” مــن”


بـه ایـن لـرزیـدنـهـا


سالهـاسـتــ کـه عـادتـــ کـرده امـــ…


بـه لـرزشـهای شـدید شـانه هایـمــــ


و تـرکــــهای عمــیــق قــلــبــمـــ…


امـّـا هنـوز ” خـــوبــم !!!





این روزها

ایــن روزهـــآ بیشــتر از هــر زمــآنی دوسـتــ دارمــ خــودمــ باشــمــ !! 


دیگــر نـه حــرص بدســت آوردنــ را دارمــ و نه هـــراس از دســت دادنــ را .. 


 هرکـــس مـــرا میـــخواهد


 بـخـــآطــر خــودمــ بخواهــد دلــم هـــوای خـــودم را کـــرده اســت ..


 هـــــــــــی خودم...! نترس... مـــــــــــــــــــــــــــــــــن اینجام!